WSK 175 Kobuz – polski motocykl, którego produkcję rozpoczęto w 1974 pierwsze Kobuzy miały bardziej zaokrąglony zbiornik paliwa, silnik typ 059 lub 060 (W2B) 4-biegowy (tzw. czwórka), metalową lampę tylną zapożyczoną od motocykla SHL M17 Gazela, osłony boczne starego typu, tak jak WSK M06B3. Na początku produkcji motocykl różnił się od modelu M21W2 tylko w kilku szczegółach. Pierwsze silniki posiadały instalację 12V (dwa akumulatory 6V 10 Ah spięte szeregowo), potem nastąpiła zmiana na instalację 6V (akumulator 6V 10 Ah). W modelu z instalacją 6V światło przednie główne zostało 12 V, gdyż jest zasilane bezpośrednio z prądnicy.
WSK M06B1 – polski motocykl, produkowany przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Trudności z wprowadzeniem do produkcji seryjnej niektórych rozwiązań z modelu M06B zmusiły konstruktorów do opracowania nieco uproszczonej wersji motocykla. Ze względów technologicznych powrócono do płytkich błotników, toczoną osłonę gaźnika zastąpiła gięta, zniknął bagażnik. Nieco zmodyfikowany układ dolotowy silnika poprawił jego elastyczność i z uwagi na tłumik szmerów ssania pojazd stał się trochę cichszy.
WSK M21W2 S2 – produkowany w latach 1975-1976 model WSK.
Motocyklowi nadano charakter enduro, poprzez teleskopy przednie zawieszone na aluminiowych półkach, szeroką kierownicę o charakterze crossowym oraz crossowe błotniki. W tym modelu zastosowano importowane części: cewka i iskrownik szwedzkiej firmy SEM, lampę tylną oraz prostownik angielskiej firmy Lucas, oraz niemieckie gaźniki firmy Bing. Malowanie i crossowe opony Continental dopełniały całości. Motocykl wyprodukowano w liczbie 2962 egzemplarzy, z czego około połowa trafiła na rynek zagraniczny w rozliczeniu za importowane części.
WSK M06B3 – jeden z najbardziej popularnych modeli motocykli produkowanych w Polsce. Jego produkcja ruszyła w roku 1971. W latach 1975-1978 wprowadzono nowe modele z „rodziny ptaków”. Motocykle te oprócz oznaczeń literowo-cyfrowych M06 B3, miały swoje nazwy: „Gil”, „Lelek”, „Bąk”. Różniły się od siebie przede wszystkim kolorem (były malowane w jasnych kolorach: żółtym, czerwonym oraz niebieskim). Posiadały znacznie mniejszy bak o pojemności 10,5 l (przedtem 13 l). Zmieniono kształt kanapy, a błotniki zaczęto malować na popielato. „Bąk” był stylizowany na tzw. soft choppera, czyli dodano wysoko położoną kierownicę, odchylone siedzisko pasażera. „Lelek”, poprzez wysoko zawieszony wydech i błotnik oraz szeroką kierownicę, przypominał motocykl terenowy. „Gil” był najmniej zmieniony w stosunku pierwotnej wersji aniżeli Lelek oraz Bąk. Był też, wraz z M06B3, najlżejszą wersją, ważył on w stanie suchym 97 kg.
